«بدانکه أمیرالمؤمنین علیه السّلام اگر فرضاً به خود ببالد و فخر کند؛ و در شمردن مناقب و فضائل خود، با خصوص آن فصاحتی که خداوند تعالی به او عنایت نموده است، مبالغه کند؛ و تمام فصحای عرب بدون استثناء، در این تعریف و تمجید، با او همزبان شده و او را یاری و مساعدت کنند؛ معذلک به عُشری از أعشار آنچه را که رسول راستگو صلوات الله علیه در امر او گفته و زبان گشوده است؛ نمیتوانند برسند. و منظور من، اخبار و روایات شایعه و عامّه‌ای که امامیه با آنها استدلال و احتجاج بر امامت وی میکنند؛ همچون حدیث غدیر، و حدیث منزله، و قصّۀ برآئت، و خبر مناجات، و قصّۀ خیبر، و خبر دعوت عشیره به دَارْ در مکه در ابتدای دعوت، و نحو ذلک نیست.
بلکه مقصود من، اخبار خاصّه‌ایست که ائمّۀ حدیث دربارۀ او از رسول خدا روایت کرده‌اند: آن اخباری که أقلّ قلیل و کوچکترین چیزی از آن دربارۀ غیر او روایت نشده است، و من از آن روایات چیز کم و مختصری را بیان میکنم از آنچه را که علماء حدیث بیان کرده‌اند، آن علمائی که متَّهَم به تشیع و ولایت او نیستند و بیشتر آنها قائل به تفضیل غیر او بر او میباشند؛ زیرا أحادیث اینها دربارۀ فضائل او سکون نفس و آرامش میآورد که احادیث غیر آنها نمیآورد.
| بیست و چهار خبر از ابن أبی الحدید در فضائل اختصاصی أمیرالمؤمنین علیه السلام |